Exan zamyślił się.
– Wydaje mi się, ze chodzi o szpik. Że trzeba przeciąć kość na pół.
Infinite mu potaknął.
– Kto chce przecinać?
Zapadła głucha cisza. Exan po chwili westchnął z poirytowaniem.
– Dobra. Dzidziusie się boją, więc ja to zrobię.
Theo parsknął z podobną irytacją co brat, na co Exan zmierzył go wzrokiem. Theo udając, że tego nie zauważył, odwrócił głowę i zaczął wlepiać wzrok w zbliżającą się Nikaellę. W pysku dzierżyła dwa wysłużone garnuszki z ciemnego metalu.
– Kto przyniesie wodę? – zapytał jakby od niechcenia Infinite – Może Verker?
Basiorek się zgodził. Wziął od Nikaelli garnuszek, po czym skierował ku brzegowi oceanu. Podczas gdy Exan zaczął skrobać w kości za pomocą scyzoryka, Theo tym razem wlepił wzrok w Mortiego i Eternę.
– Masz jakiś problem? – bąknęła Eterna.
– Nie, tak tylko... Słyszałem, że się trochę kłócicie – oświadczył, nadal niezrażenie patrząc na waderę. Eterna w odpowiedzi dumnie uniosła podbródek.
– Bzdury. Kłócę się tylko z tą całą... Yngvi. Powinna znać swoje miejsce.
– Jasne... – powiedział cicho Theo, po czym obrócił głowę w stronę Verkera. Mrużył ślepia, wypatrując jego powrotu.
Naida zaś położyła się na piasku i przerzucała z łapy do łapy jakiś kamyczek. Od czasu do czasu zerkała na Exana. Poza tym była (wyjątkowo) cicho.
– Ostatnio tata dał mi odtwarzacz kaset – powiedział Morti, przerywając niezręczne milczenie.
– Co to kaset? – zainteresowała się Naida.
– Kaseta to taki czarny prostokąt, który odtwarza muzykę jak włożysz do odtwarzacza. Gdy założysz słuchawki to słychać – mówił z nagłym ożywieniem w głosie. Eterna zniesmaczona zauważyła, że radośnie zamiatał ogonem piasek.
– Pokażesz? – zapytała z błyskiem w oku Naida.
– Też bym chętnie zobaczyła – oświadczyła wymownie Eterna.
– Mogę wam obu pokazać – powiedział wesoło Morti – To naprawdę fajne. Śpiewają tam na przykład szeri szeri lejdi...
– Co to znaczy? To jakiś elficki język? – Naida przekręciła w bok głowę.
– Tata mówi, że angielski – wtrącił Exan.
– I co to znaczy? – drążyła Naida z ekscytacją w głosie.
– Nie wiem. Nie interesowałem się tym – Exan wzruszył ramionami. Akurat udało mu się rozłupać na dwie części kość. Triumfalnie uniósł obie cząstki nad głowę.
– I co? Udało mi się.
– Mogę zapytać tatę następnym razem – powiedział wciąż wesoło Morti – Też jestem ciekawy co to znaczy.
– Zaśpiewasz? – zaproponowała Eterna. Akurat przytruchtał do nich Verker, który wyglądał na poważnie zdezorientowanego. Zresztą cóż się dziwić – ominęło go pół konwersacji. Postanowił garnuszek pełen wody pod łapy Exana, który już zmienił postać na wilczą.
– Ktoś musi iść po gałęzie na opał, a nie rozwalacie się na piasku i śpiewacie – powiedział ironicznie Exan – Kto idzie?
– Naida – ucięła Eterna.
– Czemu akurat Naida? – zainteresował się Exan.
– Bo ja lubię pomagać – wtrąciła Naida.
– Chcesz się jej po prostu pozbyć, prawda? – naciskał Exan.
– I może iść z nią Infinite – odparła Eterna.
Wzrok Exana przeniósł się na wciąż siedzącego między nią a Mortim Infinite, a dopiero potem na nią.
– Naprawdę myślisz, że tego nie widać, że chcesz być bliżej Mortiego?
– Każdy ma szansę na swoje miłostki. Poza tym Infinite i Naida jeszcze nic nie robili...
– Nie naskakuj tak na nią – wtrącił Verker, podczas gdy Exan już otworzył pyszczek aby coś powiedzieć.
– Właśnie! Przecież mogę iść pozbierać gałęzie – wykrzyknęła Naida. Infinite za to nie wyglądał na równie zachwyconego co ona.
– Niech będzie. Ten jeden raz – westchnął, wstając na równe łapy – Może po drodze spotkam Isę.
– Twoją ukochaną – zaśmiała się Naida.
– Tak. Nie mogę bez niej żyć – odpowiedział pół żartem, pół serio.
Eterna odprowadziła ich wzrokiem z niemałą satysfakcją, a następnie przysunęła się do Mortiego. Kiedy ich ramiona się zetknęły, aż przeszedł ją przyjemny dreszczyk.
Po chwili poczuła na sobie spojrzenia reszty swojej drużyny. Patrzyli na nią z drobnym zniesmaczeniem. Szczególnie wyraźnie było to widać po wyrazie pyska Exana.
– Coś nie tak? – zapytała ponuro Eterna.
<C.D.N.>
Zdobyto: 17 czerwonych⎹ 9 pomarańczowych⎹ 12 zielonych⎹ 3 niebieskich⎹ 20 granatowych⎹ 5 fioletowych⎹ 10 różowych odłamków
– Kto chce przecinać?
Zapadła głucha cisza. Exan po chwili westchnął z poirytowaniem.
– Dobra. Dzidziusie się boją, więc ja to zrobię.
Theo parsknął z podobną irytacją co brat, na co Exan zmierzył go wzrokiem. Theo udając, że tego nie zauważył, odwrócił głowę i zaczął wlepiać wzrok w zbliżającą się Nikaellę. W pysku dzierżyła dwa wysłużone garnuszki z ciemnego metalu.
– Kto przyniesie wodę? – zapytał jakby od niechcenia Infinite – Może Verker?
Basiorek się zgodził. Wziął od Nikaelli garnuszek, po czym skierował ku brzegowi oceanu. Podczas gdy Exan zaczął skrobać w kości za pomocą scyzoryka, Theo tym razem wlepił wzrok w Mortiego i Eternę.
– Masz jakiś problem? – bąknęła Eterna.
– Nie, tak tylko... Słyszałem, że się trochę kłócicie – oświadczył, nadal niezrażenie patrząc na waderę. Eterna w odpowiedzi dumnie uniosła podbródek.
– Bzdury. Kłócę się tylko z tą całą... Yngvi. Powinna znać swoje miejsce.
– Jasne... – powiedział cicho Theo, po czym obrócił głowę w stronę Verkera. Mrużył ślepia, wypatrując jego powrotu.
Naida zaś położyła się na piasku i przerzucała z łapy do łapy jakiś kamyczek. Od czasu do czasu zerkała na Exana. Poza tym była (wyjątkowo) cicho.
– Ostatnio tata dał mi odtwarzacz kaset – powiedział Morti, przerywając niezręczne milczenie.
– Co to kaset? – zainteresowała się Naida.
– Kaseta to taki czarny prostokąt, który odtwarza muzykę jak włożysz do odtwarzacza. Gdy założysz słuchawki to słychać – mówił z nagłym ożywieniem w głosie. Eterna zniesmaczona zauważyła, że radośnie zamiatał ogonem piasek.
– Pokażesz? – zapytała z błyskiem w oku Naida.
– Też bym chętnie zobaczyła – oświadczyła wymownie Eterna.
– Mogę wam obu pokazać – powiedział wesoło Morti – To naprawdę fajne. Śpiewają tam na przykład szeri szeri lejdi...
– Co to znaczy? To jakiś elficki język? – Naida przekręciła w bok głowę.
– Tata mówi, że angielski – wtrącił Exan.
– I co to znaczy? – drążyła Naida z ekscytacją w głosie.
– Nie wiem. Nie interesowałem się tym – Exan wzruszył ramionami. Akurat udało mu się rozłupać na dwie części kość. Triumfalnie uniósł obie cząstki nad głowę.
– I co? Udało mi się.
– Mogę zapytać tatę następnym razem – powiedział wciąż wesoło Morti – Też jestem ciekawy co to znaczy.
– Zaśpiewasz? – zaproponowała Eterna. Akurat przytruchtał do nich Verker, który wyglądał na poważnie zdezorientowanego. Zresztą cóż się dziwić – ominęło go pół konwersacji. Postanowił garnuszek pełen wody pod łapy Exana, który już zmienił postać na wilczą.
– Ktoś musi iść po gałęzie na opał, a nie rozwalacie się na piasku i śpiewacie – powiedział ironicznie Exan – Kto idzie?
– Naida – ucięła Eterna.
– Czemu akurat Naida? – zainteresował się Exan.
– Bo ja lubię pomagać – wtrąciła Naida.
– Chcesz się jej po prostu pozbyć, prawda? – naciskał Exan.
– I może iść z nią Infinite – odparła Eterna.
Wzrok Exana przeniósł się na wciąż siedzącego między nią a Mortim Infinite, a dopiero potem na nią.
– Naprawdę myślisz, że tego nie widać, że chcesz być bliżej Mortiego?
– Każdy ma szansę na swoje miłostki. Poza tym Infinite i Naida jeszcze nic nie robili...
– Nie naskakuj tak na nią – wtrącił Verker, podczas gdy Exan już otworzył pyszczek aby coś powiedzieć.
– Właśnie! Przecież mogę iść pozbierać gałęzie – wykrzyknęła Naida. Infinite za to nie wyglądał na równie zachwyconego co ona.
– Niech będzie. Ten jeden raz – westchnął, wstając na równe łapy – Może po drodze spotkam Isę.
– Twoją ukochaną – zaśmiała się Naida.
– Tak. Nie mogę bez niej żyć – odpowiedział pół żartem, pół serio.
Eterna odprowadziła ich wzrokiem z niemałą satysfakcją, a następnie przysunęła się do Mortiego. Kiedy ich ramiona się zetknęły, aż przeszedł ją przyjemny dreszczyk.
Po chwili poczuła na sobie spojrzenia reszty swojej drużyny. Patrzyli na nią z drobnym zniesmaczeniem. Szczególnie wyraźnie było to widać po wyrazie pyska Exana.
– Coś nie tak? – zapytała ponuro Eterna.
<C.D.N.>
Zdobyto: 17 czerwonych⎹ 9 pomarańczowych⎹ 12 zielonych⎹ 3 niebieskich⎹ 20 granatowych⎹ 5 fioletowych⎹ 10 różowych odłamków
